Dat magische moment
leestijd plm 2 min

De speurtocht naar boeken levert soms van die heerlijke vondsten op. Oude boeken, zeldzame boeken, titels die nergens meer te krijgen zijn, ik zoek ernaar in iedere kringloopwinkel die ik tegen kom. Je zou denken dat het bijna niet meer mogelijk is om nog een boek te vinden dat ik nog niet heb, maar toch sta ik iedere keer weer vol goede moed de tweedehands boekruggen te scannen. Want ik weet: eens in de zoveel tijd is daar dat magische moment dat ik een boek uit het schap trek en een juweeltje in mijn handen blijk te hebben.

 

Zo ook het boek op de afbeelding hiernaast. Ooit heb ik dat ergens gevonden, ik weet al niet eens meer waar of wanneer, en het is in mijn hoogst eigen boekenkast beland waar ik het vlak voordat ik op reis ging naar de Molukken ineens weer zag staan. Zo op de foto ziet het er heel fatsoenlijk uit, maar in werkelijkheid zijn de pagina's gruwelijk vergeeld, ze zijn bespikkeld met bruin verweerde plekken en het boek stinkt zelfs een beetje. Waarschijnlijk daardoor is het in de achterste regionen van mijn heiligdom terechtgekomen. Maar het is  nog prima leesbaar. 

Setoewo De Tijger, een boek van Johan Fabricius. Als er één auteur is die veel over het oude Indië geschreven heeft, is hij het wel en ook dit boek voert me weer naar die vroegere sferen waardoor ik het land zo lief heb leren hebben.

 

Dat boek dan te lezen, op een planken terras waar het water onderdoor klotst, in het Indonesië van nu, wát een heerlijkheid. Ik wil graag een lans breken voor die oude schrijvers die over het Indië hebben geschreven waar wij onze geschiedenis (en dus onze cultuur!) mee delen. Er zijn er nog meer te vinden in mijn boekenkast: Aya Zikken, Beb Vuyk, Maria Dermoût, Marie van Zeggelen om er maar een paar te noemen. Ik lees ze niet zomaar, ik verslind ze. Van tijd tot tijd zullen ze de revue passeren in deze rubriek.

Maar zeker zal ik het ook gaan hebben over de Indonesische schrijvers. De auteurs die ons vertellen over Indonesië, het land dat zo bitter hard gestreden heeft voor de onafhankelijkheid, waar velen hier in ons koude landje zulke warme gevoelens voor hebben. Om daar dan ook maar eens een paar voorbeelden van te geven: Pramoedya Ananta Toer, Soewarsih Djojopoespito, Eka Kurniawan, Ayu Utami en nog vele anderen.