Varaan 
Die dag lag ik lui en uitgestrekt op het strand
een varaan kwam voorbij en wandelde over mijn hand
Ik schrok wakker
niet van de voetstappen op mijn huid
maar van de schreeuw van schrik
door iemand anders geuit
‘There’s a snake on her!’ riep men geschrokken
maar toen ik mijn hoofd ophief
was hij alweer vertrokken
Ik keek hem na, het was geen slang
een kleine varaan, twee onderarmen lang
wel was zijn lange tong gespleten
maar ik was in het geheel niet bang
hij had mij immers niet gebeten
Ik voelde me zelfs opgetogen
heel dicht bij de natuur misschien
het beest had zich over mij heen bewogen
en had in mij geen gevaar gezien.
© marian puijk